Εσύ ο καθρέφτης που μέσα βλέπω εμένα

Mondscheinsonate

Τα τελευταία βράδια με νανουρίζει πριν κοιμηθώ.

ανάσα ωκεανού

Γιούχουουουου

Σήμερα ήρθαν επίσκεψη πέντε μικρά (έξι μαζί με την αδερφή μου που τα υποδέχτηκε όλο χαρά).
Αφού τα κορίτσια φόρεσαν τα κολιέ μου (ακόμα προσπαθώ να τα ξεμπλέξω), πρόσθεσαν λίγο από το καλό μου κραγιόν (ναι, είναι- ήταν- Chanel) στα μάγουλά τους, εγκαταστάθηκαν στο δωμάτιό μου (υποστήριξαν ότι είναι ''το πιο ωραίο δωμάτιο'' ), χόρεψαν στο ρυθμό του Las Divinas (Patty σ αγαπώ), αφόυ ένας μπόμπιρας- με καλή τακτική, όπως επανέλαβε ο ίδιος σαράντα δύο φορές- με νίκησε στο σκάκι (ρουά ματ και γω δεν πήρα χαμπάρι), αφού άρχισαν να τσιρίζουν (ασταμάτητα όμως), μετά έφυγαν.

Ακόμα πιστεύω- ακράδαντα- ότι τα παιδιά είναι ευτυχία. 

 Όταν ζήτησε την κάμερά του για να δει τις φωτογραφίες απ' το ταξίδι τους- αν και αυτός επέμενε ότι δεν αξίζουν- συνειδητοποίησε ότι η κάμερα δεν είχε συλλάβει την πόλη. Και στις 109 φωτογραφίες ήταν αυτή. Όχι η πόλη.