Οι άσπρες σελίδες των τετραδίων μου με θλίβουν. Προδίδουν σιωπηρώς ένα κενό των έσω της ψυχής μου. Ενίοτε ανυπόφορο. Συχνά υποφερτό, βιώσιμο. Πάντα λευκό, να μου θυμίζει πόσα-αν ήθελα-θα είχα ζήσει να διηγούμαι.