Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

You always hurt the one you love, the one you shouldn't hurt at all

Το τραγούδι μιλάει. Τα λέει όλα. Περιγράφει ακριβώς τη σχέση του Ντην και της Σίντυ στο Blue Valentine. Με ρώτησες αν πρόκειται για ένα ακόμα αμερικάνικο λαβ στόρυ με χάπι εντ. Δεν ήξερα τι να πω. Η απάντηση ήρθε στο τέλος της ταινίας, τη στιγμή που περιμέναμε την κάθαρση. Αναζητήσαμε το αισιόδοξο στοιχείο που αναζητούν όλοι οι (αισιόδοξοι;) άνθρωποι. Και ήρθε το τέλος της ταινίας. Και του έρωτα. Σκέτη ανατροπή.
Βγήκα από την αίθουσα πολύ χάλια. (νομίζω και εσύ)

Ακόμα δεν ξέρω γιατί δεν έκλαψα μέσα στην αίθουσα.
Αν συνεχίσω πάντως να σκέφτομαι την ταινία, είναι κάτι που πρόκειται να κάνω πολύ συντομα. 

4 σχόλια:

  1. αμερικανιά δεν ήταν. ή τουλάχιστον όχι όπως το εννοούμε συνήθως. έφυγε ο Ντιν, τον άφησε να φύγει. καμία κάθαρση και καμιά παρηγοριά. ο έρωτάς τους ήταν ό,τι ζήσαν τότε - και τότε ήταν ωραίο. αχ, σοφ μου. τίποτα άλλο δεν μ'αρέσει τόσο στον κόσμο όσο να πηγαίνουμε σινεμά μαζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όπως τα λες είναι. είναι η πιο ειλικρινής ταινία που έχω δει. αυτό και το ''ανάμεσα στους τοίχους''. ίσως ενοχλητικά ειλικρινείς και ρεαλιστικές. οι αντιδράσεις των ανθρώπων, η κατάλαξη της σχέσης τους είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από κάθε άλλο σενάριο.

    θα πηγαίνουμε. πολύ συχνά
    τι ευτυχία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ειμαι πολυ χαρούμενη που μπορώ επιτέλους να σχολιάσω στα μπλογκ σας :) μου έχετε εξάψει το ενδιαφέρον για την ταινία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. :) και σεις εδώ;
    χαίρομαι που τελικά πήρες την απόφαση να κάνεις μπλογκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή