Ίσως να είναι ίδιον όσων ανθρώπων έζησαν την επτάχρονη δικτατορία του '68-'74, κάθε 21η Απρίλη, μέρα επέτειο και μέρα αποφράδα, να παραδίνονται σε αναμνήσεις και να μελαγχολούν. Και εμείς, οι άλλοι, οι γεννημένοι σε καιρό δημοκρατίας- ή έστω όσοι δεν ζήσαμε τη χούντα- στέκουμε ενώπιον τους παρέχοντας τάχα όσην τους πρέπει συνδρομή και σιωπηλή υποστήριξη. Κι όμως πώς είναι δυνατό να σιωπούμε μπροστά σε μία δημοκρατικά κλονισμένη και χιτλερικά πληγωμένη κοινοβουλευτική πραγματικότητα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου