Είναι στιγμές σαν την αποψινή, όπου η ασφάλεια της σιωπής με προτρέπει να συμβιβαστώ με το θάνατο, σκεπτόμενη ότι δεν έιναι τίποτε παραπάνω από την ασφαλή αυτή σιγή να πολλαπλασιάζεται επ άπειρον.